Παρέμβαση για τα μεταλλεία και τη μεταλλουργία χρυσού στην μεγαλειώδη συγκέντρωση του Μίκη Θεοδωράκη και της «Σπίθας» την Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011 στην πλατεία Αριστοτέλους

Παρέμβαση για τις νέες μεταλλευτικές δραστηριότητες και την μεταλλουργία χρυσού, στη σύναξη των «Αγανακτισμένων» στον Λευκό Πύργο την Κυριακή 5 Ιουνίου

Παρέμβαση στη σύναξη των «Αγανακτισμένων» στον Λευκό Πύργο στη Θεσσαλονίκη, πραγματοποίησαν το απόγευμα της Κυριακής 5 Ιουνίου, μέλη του Συντονιστικού των φορέων και συλλόγων της Χαλκιδικής εναντίον των νέων μεταλλευτικών δραστηριοτήτων και της μεταλλουργίας χρυσού.

Στο χώρο πραγματοποιήθηκε διανομή ενημερωτικού υλικού ενώ έγινε ολιγόλεπτη τοποθέτηση από το μέλος του Συντονιστικού κ. Γιώργο Ζουμπά για το επίμαχο θέμα. Ο ομιλητής αναφέρθηκε στο σκάνδαλο παραχώρησης – ξεπουλήματος της ανατολικής Χαλκιδικής στις μεταλλευτικές εταιρείες «έναντι πινακίου φακής» και την παραπληροφόρηση που πραγματοποιείται από την κυβέρνηση, την εταιρεία και τα ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης ότι «ο ορυκτός πλούτος και ο  χρυσός θα σώσει τη χώρα απ΄ την οικονομική καταστροφή», κάτι το οποίο χρησιμοποιείται ως δόλωμα σε αδαείς, αφού το κράτος δεν έχει κανένα δικαίωμα επί της εκμετάλλευσης και η μακραίωνη μεταλλευτική εκμετάλλευση της περιοχής μόνο προβλήματα δημιούργησε έως τώρα.

Αναφέρθηκε επίσης, ότι οι νέες μεταλλευτικές δραστηριότητες και η μεταλλουργία χρυσού το μόνο που θα αφήσουν στον τόπο -εκτός από τα ελάχιστα μεροκάματα- θα είναι τεράστια άλυτα οικολογικά προβλήματα, με καταστροφή των δασών, αποστράγγιση του νερού, μόλυνση της θάλασσας και του αέρα, με τη δημιουργία τεράστιων λιμνών τοξικών τελμάτων και τη μετατροπή της περιοχής σε χώρο βαριάς βιομηχανίας, σε βάρος των χιλιάδων κατοίκων της που ασχολούνται με άλλες οικονομικές δραστηριότητες οι οποίες απειλούνται, εφόσον αναπτυχθούν οι μεταλλευτικές.

Στην ουσία κατέληξε, κυβέρνηση και εταιρείες προωθούν ένα ζοφερό μέλλον για τη Χαλκιδική προς όφελος των λίγων, με επιθυμία να τη μετατρέψουν στον βιομηχανικό σκουπιδοτενεκέ των Βαλκανίων.

Η παρέμβαση προσέλκυσε το εξαιρετικά μεγάλο ενδιαφέρον του κόσμου, καθώς ως γνωστόν τα καθεστωτικά μέσα αποσιωπούν με συστηματικό τρόπο τις δυναμικές αντιδράσεις των κατοίκων της Χαλκιδικής.

«Η εμπειρία έχει δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις αποδείξει πως τα πραγματικά περιστατικά μπορεί να εξελιχθούν πολύ χειρότερα από κάθε “λογική” πρόβλεψη, ακόμα και εκεί που υπήρχε η άποψη πως τα χειρότερα έχουν προβλεφθεί» αναφέρει σε ανάλυση-καταπέλτη ο κ. Σαράντης Δημητριάδης Ομότιμος Καθηγητής του Τμήματος Γεωλογίας του ΑΠΘ

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ (ΜΠΕ) ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ 

Θεσσαλονίκη, 31 Μαίου 2011
Σαράντης Δημητριάδης Ομότιμος Καθηγητής Τμήματος Γεωλογίας, ΑΠΘ.

Κοινοποιώ το παρόν ως συμβολή μου στη δημόσια διαβούλευση επί του περιεχομένου της παραπάνω ΜΠΑ, αλλά και επειδή στις 9 Ιουνίου, οπότε προγραμματίστηκε από την Πρυτανεία η σχετική ανοικτή συζήτηση, θα απουσιάζω εκτός Ελλάδας και παρά την επιθυμία μου δε θα μπορέσω να παρευρεθώ. Οι απόψεις μου αναφέρονται μόνο σε εκείνα τα μέρη της ΜΠΕ που αφορούν την ειδικότητά μου και τα οποία μου ήταν αρκούντως κατανοητά, ώστε να δικαιούμαι να καταθέσω τα σχόλιά μου και να ευελπιστώ πως, αν δεν εισακουστούν ή έστω ληφθούν υπόψη, τουλάχιστον θα ακουστούν. Άλλοι συνάδελφοι πανεπιστημιακοί θα συμβάλλουν, είμαι βέβαιος, με εισηγήσεις τους ώστε να συμπληρωθεί η σφαιρική επί του θέματος πληροφόρηση όλης της πανεπιστημιακής κοινότητας, αλλά και της ευρύτερης κοινωνίας. Από μέρους μου δε διεκδικώ βεβαίως το αλάθητο και δεν αποκλείω να μου έχουν διαφύγει κάποια πράγματα, ή ίσως να έχω κάτι παρερμηνεύσει. Εξάλλου, η έκταση της συγκεκριμένης ΜΠΕ, ο όγκος των στοιχείων που αυτή ενσωματώνει και η συνθετότητά της, απαιτούν αυτήν την επιφυλακτικότητα από οποιονδήποτε θα ήθελε να τη σχολιάσει, στο σύνολο ή σε μέρη της, θετικά ή αρνητικά, ακόμα θα έλεγα και από τους ίδιους τους κατ’ εξοχήν θετικά διακείμενους συντάκτες της. Προσπαθώντας λοιπόν να μείνω σε αυτό το περιορισμένο πλαίσιο καταγράφω μια σειρά παρατηρήσεων για θέματα με βαρύνουσα κατά τη γνώμη μου περιβαλλοντική σημασία, τα οποία δικαιολογούν, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, τις απορίες, ανησυχίες και ενστάσεις που προβάλλουν όσοι βλέπουν με σκεπτικισμό, ή ευθέως αντιτίθενται στην πραγματοποίηση του όλου έργου. Ταυτόχρονα όμως θίγω και κάποια σημεία γενικότερου προβληματισμού.

Σημαία και Σημασία (από τις πλατείες των «αγανακτισμένων»)

Πολύς λόγος για τις ελληνικές σημαίες, κι αυτό μου δημιουργεί την ανάγκη να πω κι εγώ μια κουβέντα. Κατεβαίνω στην πλατεία για να ξαναπάρω πίσω την ζωή μου. Και την δική σου ζωή, την δική μας ζωή. Οι ζωές μας εκτυλίσσονται σε ένα τόπο, κι ο τόπος αυτός δεν είναι μόνο τοπία, έχει ανθρώπους, ιστορία, πολιτισμό, έχει όνομα, είναι μια πατρίδα. Όταν κάποιοι διατάσσουν να διαλυθεί η υγεία ή η παιδεία βιάζουν την πατρίδα μου. Όταν κάποιοι θέλουν να αρπάξουν το νερό για να μας το πουλήσουν μετά για χρυσάφι βιάζουν την πατρίδα μου. Όταν κάποιοι θέλουν να μεταβάλλουν ένα πράσινο βουνό σε κρατήρα για να κλέψουν κι αυτό το χρυσάφι, βιάζουν την πατρίδα μου. Όταν με χλευάζουν επειδή είμαι Έλληνας βιάζουν την πατρίδα μου. Όταν έχουν μεταβάλλει την Ελλάδα σε ένα τεράστιο Γκουαντάναμο απελπισμένων ανθρώπων διωγμένων από τις δικές τους πατρίδες, βιάζουν ύστερα από αυτές και την δική μου. Όταν απειλούν να αρπάξουν τα μνημεία, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, την αξιοπρέπεια μου, βιάζουν την πατρίδα μου. Γιατί η δική μου πατρίδα είναι όλα αυτά, είναι κι αυτή η πλατεία, κι αυτά τα πρόσωπα, κι αυτή η γλώσσα που μας κάνει να καταλαβαινόμαστε, ότι βλέπω γύρω μου επειδή άλλοι κάποτε μάτωσαν για αυτά. Κάθε ένας και κάθε μία από μας βρίσκεται εδώ μέσα από μια προσωπική διαδρομή, κουβαλάει την δική του ιστορία. Η πατρίδα είναι το σημείο που όλες αυτές οι διαδρομές συναντιούνται μέσα στον χρόνο, είναι η αίσθηση ότι είμαστε κάτι πέρα από άτομα σε ριάλιτι σόου. Αυτή την σημασία κουβαλάω μέσα μου, κι η σημαία είναι το σύμβολο της σημασίας. Δεν είμαι πολίτης του κόσμου, τέτοιοι είναι ο Στρός Καν και οι γιάπηδες του ΔΝΤ και της GoldmanSacks. Αυτούς θέλουν να μοιάσουν αυτοί που καίνε τις ελληνικές σημαίες σε κάθε ευκαιρία; Εγώ πάντως δεν παραιτούμαι από  το δικαίωμα να σέβομαι και να τιμώ την ταυτότητα μου και γι αυτό ακριβώς τον λόγο τρέφω ανάλογο σεβασμό για όλες τις ταυτότητες, όλους τους πολιτισμούς. Γι αυτό, την ώρα που όλοι ασελγούν πάνω στο σώμα της χώρας μου, που οι εξουσιαστές της είναι οι ελληνόφωνοι (κι αυτό όχι και τόσο επιτυχημένα) υπάλληλοι της παγκοσμιοποιημένης αγοράς, την ώρα που ετοιμάζονται να λεηλατήσουν την πατρίδα μου και την ζωή μου, την ώρα που χλευάζουν αυτό που είμαι και αισθάνομαι, αυτή την ώρα, την σημαία δεν την υποστέλλω.

Συντάκτης: Θανάσης Τζιούμπας

Πηγή ιστοσελίδα περιοδικού ΑΡΔΗΝ σχετικό link http://www.ardin.gr/node/4293